Melbourne en misschien toch een 2 year visum?

Hallo allemaal!

1 van de laaste blogs terwijl ik aan het werk ben denk ik. De laatste 6 weken gaan morgen in namelijk!

11 augustus was het dan eindelijk zo ver. Om 4 uur ging de wekker en om 7 uur zaten we in het vliegtuig op naar Melbourne! Thuis ga je een weekendje met de trein naar Scheveningen en hier pak je gewoon het vliegtuig en ben je binnen 1,5 uur in een hele andere stad. Wat een verschil is Melbourne met Sydney. Vooraf hadden we niet heel veel bedacht over wat we wilde doen of zien. Eerst maar eens naar het hostel om spullen weg te brengen. We zouden slapen in een kamer met 10 man. Zodra we de lift uit stapte rook je al zo'n hele vieze lucht van een typische mannen kamer. Dit bleek ook zo te zijn en dus hebben wij gelijk maar eens wat ramen open gegooid om een klein beetje te luchten. Daarna wat informatie gevraagd bij de receptie en hup de stad in. Vooraf waren we al gewaarschuwd dat het in Melbourne erg koud was. En dan bedoelen ze 12 tot 16 graden. Ik dacht nog: Ahjoh die Aussies stellen zich aan. Heel stoer dus alleen een trui meegenomen... Niet dat ik veel meer keus heb met het leven uit backpack maar toch. Oke ik moet mijn woorden terugnemen. Het was echt heel koud!!
We hebben de kerken daar bezocht die stuk voor stuk prachtig zijn. Daarna zijn we naar een steeg gelopen waar er allemaal graffiti is gespoten. De steeg zit ook vol met daklozen die daar verzamelen, maar verder is het een prachtige steeg met mooie graffiti.
Om 5 uur waren we terug in St. Kilda waar ook ons hostel zat. De vermoeidheid sloeg ondertussen aardig toe, maar een jongen uit het hostel vertelde ons dat er een pinguïnshow zou zijn bij de haven. Een show kon je het niet noemen, je moest goed kijken om af en toe een pinguïn te zien, maar hé voor het eerst in mijn leven heb ik een wilde pinguïn gezien. Daarna terug gegaan naar het hostel en kennis gemaakt met onze kamer genootjes.

Wat het hostel leven zo leuk maakt is dat iedereen gelijk je vriend is. Beneden in het hostel was een bar en het was beerpong avond. Na wat potjes beerpong zijn we met z'n alle uitgeweest.
Vrijdag stond de great ocean road op het programma. Dit is een tour langs de kust waarbij je op verschillende plekken stopt met een prachtig uitzicht. Als hoogte punt kom je dan bij de 12 apostles. Ik zal wat foto's daarvan toevoegen want dat uitzicht is maar met 1 woord te beschrijven: WAUW!
Bij een eerdere stop kon je vogels en eenden voeden. Met een papegaai op beide armen en je hoofd werd al het eten uit je handen gehaald. Al met al was vrijdag een prachtige dag die ik zeker niet snel zal vergeten.

De zaterdag zijn we naar het oorlogsmonument van Australië geweest. Ik denk dat we daar zeker 2 uur hebben rondgelopen. Wat een indrukwekkend iets is dat. Overal waren oude kleding en spullen die je kon bekijken. Ook waren er op sommige plekken geluids fragmenten en een video te zien. Wat moeten we blij zijn dat wij dat niet hebben mee hoeven maken.
Als laatste stond op ons lijstje om naar de Botanical gardens te gaan. Eigenlijk een super groot park met water, loopbruggen, heel veel bloemen en palmbomen. De vermoeidheid was er aardig ingeslagen en dus zijn we terug gegaan naar het hostel. Met onze kamer genootjes hebben we de laatste avond doorgebracht en rechtstreekt vanaf de pub zijn we naar het vliegveld gegaan. Om 6 uur was onze vlucht terug namelijk al.
Wat vliegt een weekendje weg snel voorbij zeg!
Een hoop mensen worden verlieft op Melbourne en willen niet terug naar Sydney. Ik vond Melbourne veel rustiger en de sfeer daar is veel gezelliger dan in het toch wel zakelijke Sydney. Al zijn die koude temperaturen toch niks voor mij en was ik blij om weer in het warme Sydney terug te komen.

Toen ben ik even gaan rekenen en kwam ik tot de conclusie dat ik nog maar 6 weken in dit prachtige land heb .

Waar ik thuis geen tijd had om heel zenuwachtig te zijn voordat ik echt vertrok krijg ik het nu al benauwd bij de gedachten dat ik weg ga uit Australië. Ik ben daarop toch onderzoek gaan doen naar hoe het zit met een 2 year visum. Waarbij ik dus nog een jaar in Australië mag blijven. Daar moet ik 88 dagen farmwork voor doen. Nou is dat het moeilijkste niet maar dan sta je voor een ander dilemma... Ik namelijk een onwijs lieve familie in Nederland en super leuke vriendinnen. Hoe graag ik hier ook nog zou willen blijven om zelf het echte leven te leren kennen zonder bij een familie in te wonen, kijk ik er ook onwijs naar uit om alle mensen die ik lief heb weer in mijn armen te sluiten. Aangezien je maar één keer een work holiday visa kan aanvragen moet ik nu een keuze maken: Wil ik farmwork gaan doen en dus nog een jaar in Australië blijven of ga ik 10 januari thuis komen?
Nee, ik ga lekker naar huis en met deze ervaring naar huis :) Papa en mama, jullie kunnen weer rustig adem halen!

Nog 6 weken dus nog 43 dagen voordat ik dit hoofdstuk dicht doe en een nieuw hoofdstuk ga beginnen.

Liefs,

Laura

Time flies when you're having fun

Hallo allemaal,

Hier weer een kleine update van mijn leven "down under". Ondertussen zit ik hier vandaag precies een half jaar. Time flies when you're having fun. Want ja, ik maak een hoop leuke dingen mee en vermaak me prima. Ik kom dus voorlopig ook nog niet thuis.

Over 10 weken zit mijn au pair tijd erop en gaat mijn reis eindelijk beginnen. En ik weet het, ik moet genieten van de tijd hier en van de heerlijke kids hier. Doe ik ook zeker maar als ik mag kiezen tussen reisen en werken dan is de keus toch snel gemaakt.

In deze blog wil ik jullie toch wat meer vertellen over mijn au pair life. Ze zijn ondertussen 1 jaar en 2 maanden en groeien onwijs snel. Eigenlijk begin ik het werk steeds leuker te vinden, omdat ik steeds meer met ze kan gaan ondernemen. Zo gaat het brabbelen over in echt praten en rennen ze overal heen. Even met ze naar het park op het gras spelen is dus een hele opgaven als je alleen bent.
Waar wij thuis eigenlijk van kleins af aan al brood eten is dat hier niet een standaart iets. Af en toe krijgen ze een stukje geroosterd brood met vegemite. Dit is onwijs vies, plakt overal en wil je dus vooral niet geven. Ze eten hier vooral veel groeten en vlees. Ook aardappels eten zowel de kids als wij zelf bijna niet. Dat mis ik onwijs... Gewoon een bord met boerenkool of aardappels, groenten en vlees. Gelukkig houd mijn gezin wel van hutspot en word er af en toe gevraagt of ik dat wil maken.

Naast dat de kids steeds meer beginnen te praten weten ze ook heel goed wie ik ben. Zodat ik de deur van beneden open doe rennen ze naar het hekje( kinderslot) om gedag te komen zeggen en een knuffel te halen. Dat is toch leuk om je dag mee te beginnen :) Elke dag word er 2 keer met de kinderen gewandelt, waarbij het vaak 1 keer naar de speeltuin is en 1 keer gewoon een wandeling. De kinderen relaxen en ik loop met een dubbelen kinderwagen. Ik kan niet wachten tot ze zelf het stuk naar de speeltuin kunnen lopen!
Ook word er bijna elke dag iets geverft met de kinds. Mama houd er niet zo van als ze vies worden, maar helaas heeft ze 3 nanny's die het wel goed vinden om lekker met blote handen en voeten te verven. Aangezien wij de was doen is het ook altijd ons eigen probleem.

Nog 10 weken... Het klinkt nog ver maar ik weet dat het zo voorbij is. Ik mag dus nog 10 weken genieten van deze heerlijke kids.

Verder is er nog een trip tussendoor gekomen en ga ik van 11 t/m 14 augustus een lang weekend naar Melbourne. Even weg uit Sydney en vast een voorproefje op onze volgende reis. De andere weekenden zo vol mogelijk plannen om nog zo veel mogelijk te zien van Australië. Over 2 weken zal ik daar over vertellen.

Officieel zou mijn au pair tijd er nu op zitten. Wat dus helaas betekent dat al mijn vriendinnen nu klaar zijn en al thuis zijn of dit weekend naar huis gaan. Alleen Lieke en ik blijven van ons groepje nog over. Soms weet je bij mensen dat je ze niet meer gaat zien na een tijd hier, maar in een half jaar hebben we als groep zoveel leuke dingen gedaan en onvergetelijke tijd gehad. Dit wordt terug in Nederland zeker doorgezet.
Zo leer je sowieso een hoop als je ver weg bent van huis. Je leert kennen wie wel en wie er toch geen vrienden blijken te zijn, maar ik leer vooral mezelf kennen. Wat soms erg confronterend is, maar waar ik alleen maar sterker uit hoop te komen. Één ding weet ik zeker: Het hele werken en reizen zou ik iedereen aanraden. Zelf zou ik de volgende keer op een work/holiday visa gaan en een andere baan zoeken en dan een eigen appartementje. Goede leer voor de volgende keer;)

Tot over 24 weken!

Liefs,

Laura

Byron Bay en bezoek van papa

Hallo lieve allemaal,

Het is alweer en tijd geleden dat ik jullie op de hoogte heb gehouden van mijn avontuur in Australië.
De maand juni is voorbij gevlogen. Zo ben ik hier ik een weekend wezen korfballen, een lang weekend op vakantie geweest en is papa een week langs geweest.

Het was matchday voor de korfbal in Sydney! Het is hier niet zoals wij kennen: 2 keer trainen en op zaterdag wedstrijd. Nee, hier trainen ze 1 of 2 maanden elke zaterdag en dan spelen ze elke keer de wedstrijd tegen Newcastle. Voor de wedstrijd hebben we als team van Sydney samen met het team van Newcastle trainen gekregen van de trainer van het nationale team in Australië. Dat was toch wel even kicken!! Daarna begon de wedstrijd, waarbij het vaak lastiger is dan bij onze eigen wedstrijd. Uiteindelijk werd de wedstrijd ruim gewonnen. Voor de mensen die het leuk vinden, dit is de link naar de hele wedstrijd:https://www.youtube.com/watch?v=lXnInjkPVKA&ab_channel=BenMizzi

Het weekend daarna ben ik met mijn familie naar Byron Bay gegaan. Dit is het enige gedeelte van de Oost kust wat ik nog niet had gezien. Byron staat bekend om de plaats met de hippies. Wat mij vooral op viel was het leven daar. Iedereen leeft er chill, veel surfers, straat muziekanten en een gezellige sfeer. Na vrijdag het nachtleven verkent te hebben ben ik zaterdag Byron zelf gaan verkennen. Een mooie wandeling naar het lighthouse boven op de berg. En daarna 2 uur lang gekeken naar de surfende mensen. Ja, in Byron zou ik best willen wonen. Het is zeker een plek om nog eens een weekend naar terug te gaan, het is tenslotte maar 1 uur vliegen!:)

Zaterdag 18 juli was het dan eindelijk zo ver! Papa zou om half 8 landen in Sydney. Na een dikke knuffel hebben we een auto gehuurd en zijn we naar mijn huis gereden. Even het huis showen, meegebrachten spullen in ontvangst nemen en daarna lekker ontbeten in Cronulla. Na de wandeling door heel Cronulla zijn we naar de stad gegaan en heb ik alle toeristen punten laten zien. De jetlag sloeg toe dus de avond was snel voorbij. Met een week vol leuke dingen voor de boeg was dit niet erg. Op dinsdag stond een surfles op de planning. Aan gezien het hier winter is was het water aardig koud, maar door het surfen waren we zo warm. Woensdag zijn we op een boot vanaf Darling Harbour de zee op gegaan op walvissen te spotten. Wat was dit gaaf! Dit was de eerste keer dat ik deze beesten in het echt zag en wat zijn ze groot en prachtig!s'Avonds hebben we een bbq gehad bij mijn gezin thuis. Op het menu stond: Kangoeroe en lam. Een echte australische bbq.

Donderdag zijn we naar de Blue Mountains gegaan. Je hoort veel over het uitzicht daar, maar je weet pas het mooi het is als je er zelf bent geweest. Het was onwijs koud en een hele hoop wind, maar wat een prachtig uitzicht! Een prachtige wandeling van meer dan 3 uur met bijna de hele tijd een prachtige vieuw en watervallen in de bergen. Door de regen die er de volgende morgen was zijn we vroeg naar huis gegaan en hebben zijn we in de stad de harbour bridge tower op gegaan. Een prachtig uitzicht over een groot deel van Sydney. Al zijn we eerder die week naar de Sydney eye tower gegaan waar je echt een uitzicht hebt over heen Sydney. Ik kan het nog 100 keer zeggen, maar het is gewoon een prachtig land om in te wonen. Samen met Emily en haar moeder hebben we in Darling Harbour wat gedronken, een laatste keer uiteten en toen zat de week er helaas al op. Zaterdag rustig alles ingepakt, rustig naar het vliegveld gegaan en nog even koffie gedronken. Helaas moet je dan ook weer afscheid nemen. Het goede aan dit alles is dat ik over 6 maanden alweer thuis ben:)

Op 7 oktober zal ik samen met Lieke naar Nieuw Zeeland vliegen. Lieke is een Nederlands meisje die ook Au pair is hier. Samen zullen wij 3,5 week rondreizen door heel NZ. De skydive en een helikopter tour met een ice hike staan al gepland!! Op 31 oktober vliegen we naar Bali om nog even te chillen. En dan heb ik tot 10 janauri om in Bankok te komen. Vanaf daar zal mijn vlucht naar huis gaan. Voor nu ga ik voorlopig nog genieten van mijn tijd hier met een onwijs lieve tweeling en lieve vrienden.

Ik zie jullie over 6 maanden weer!

Liefs,
Laura

3 maanden Australië

Hallo hallo,

Het is even geleden dat ik een verhaal heb geschreven, maar dat komt omdat er niet heel veel spannends gebeurt op het moment.

Ik zit inmiddels alweer 3 maanden in Australië! En nee, het is nog geen tijd om terug te gaan naar Nederland:)

Ook heb ik er nu 1,5 maand werken opzitten. Het gezin is super en de kids zijn nog steeds fantastisch. Ik werk 30 uur en dat verspreid over 6 dagen dus dat valt allemaal reuze mee.
Op dinsdag, woensdag en donderdag komt er van 9 tot 5 een nanny en dan heb ik dus zo goed als de hele dag vrij. Mijn taken in het gezin zijn vooral spelen met de kinderen en het verzorgen van de kids. Flessen maken, aankleden, eten geven, wandelen, spelen, afwassen, kleren wassen, badderenen soms een beetje schoonmaken. Als ik zie hoe erg de meiden zijn gegroeit in deze 1,5 maand worden ze zo snel groot. Over 2 weken worden ze alweer 1 jaar.
Ik zou hier tot begin september blijven, maar de nieuwe au pair komt pas 6 Oktober dus ik blijf een maandje langer hier. Nu ik een vaste datum heb kan ik kijken wat ik daarna wil gaan doen.

Het is hier nu herfst maar nog steeds erg warm en heerlijk strand weer. In mijn vrije tijd ben ik dus veel aan het wandelen of aan het strand te vinden. Wat opvalt tijdens het wandelen is dat het altijd druk is. Waar bij ons iedereen werkt en het leven over het algemeen wat later begint, staat iedereen hier heel vroeg op en genieten ze optimaal van het leven. Toch begint de verveling een beetje toe te slaan door de weeks. Aangezien ik veel vrije tijd heb ben ik naar het centrum van Cronulla gelopen en ben daar opzoek gegaan naar werk. Tot nu toe is dat nog niet gelukt helaas, doordat van 9 tot 5 net niet handig is voor winkels en café'tjes hier.
Deze week weer opnieuw proberen en volhouden tot ik iets vind.

De nanny die op dinsdag en woensdag komt is Emily, een Australisch meisje van 21. Op donderdag komt haar moeder. Tussen Emily en mij klikt het onwijs leuk, ze woont hier in de straat dus we spreken vaak af. Met haar en haar vriendinnen op stap en leuke dingen doen. En het fijne aan local people is dat ze blijven en niet weg gaan. In het weekend is het vooral fijn dat ik nu meer in Cronulla uit ga en niet snachts nog terug hoef te reizen vanaf het centrum. Voorlopig vermaak ik me nog wel in Cronulla doordat je elke keer het gevoel hebt dat je op vakantie bent. Met een straat vol winkeltjes, soms een markt en het prachtige uitzicht blijft het genieten hier.
Als ik met de andere meiden uit ben dan proberen we elke keer ergens anders heen te gaan om zo toch elke keer een ander deel van Australië te zien.

Toen ik hier kwam was het de week erna al Pasen. Waar wij normaal gesproken met de familie brunchen had ik nu vrij. Hier is Pasen net als Sinterklaas voor ons is. De kinderen en familie leven er echt naar toe, er worden cadeautjes uitgedeelt en gebarbecued.
Ik was samen met 3 vriendinnen een weekendje naar Newcastle gegaan. Met een prachtige wandeling, een mooie kerk en leuke barretjes hebben we ons goed vermaakt daar.

Afgelopen week was het hier natuurlijk ook gewoon Koningsdag en nacht. Er waren zowel voor koningsdag als koningsnacht feesten georganiseerd inclusief kroketten en frikandellen! In een kroeg vol Nederlandse lekker meeblèren met de muziek. Weer een hoop leuke, nieuwe mensen ontmoet en toch een beetje het Nederlandse feest kunnen vieren. Waar de niet Nederlanders naar ons toe kwamen: Wat vieren jullie eigenlijk? Als je dan uitlegt dat we de verjaardag van de Koning vieren beginnen ze heel hard te lachen en vragen of het een grap is. Al met al vonden ze het een leuk feest en zijn onze jalalala liedjes niet heel moeilijk te leren.

Toen was het 30 april. Nu ik 3 maanden hier ben begin ik het sporten en het korfballen toch wel te missen. Ik wist dat het ergens in Australië was dus na wat zoektocht vond ik een korfbalclub in Sydney. Zij waren erg blij met een Nederlander die wilde komen kijken. Samen met een jongen van De Meeuwen ben ik naar de training gegaan en heb ik 2 uur met ze mee getraind. Aan het begin van de training kreeg ik 5 ballen waarvan ik er 3 in moest schieten anders was ik geen echte Nederlander volgens hem. Het niveau is heel anders dan dat ik gewent ben, maar het was heerlijk om weer bezig te zijn. 22 mei spelen ze een wedstrijd tegen Newcastle en ze hebben gevraagd of ik mee wil spelen. Voordat de wedstrijd begint komt de coach van het Australische team 1,5 uur lang trainen geven. Een leuk vooruit zicht voor de komende maand:)

Volgend weekend staan Hunter Valley en Royal national park op de planning!

Liefs,

Laura

East Coast

Op donderdag 25 februari vertrok ik om 19:00 richting mijn eerste stop. "Normaal" gesproken is dit Byron Bay, maar ik ga daar heen in juni met mijn gastgezin dus besloot ik dat nu over te slaan. Mijn eerste stop was dus Surfers Paradise. Na een busreis van 16 uur kwam ik aan op mijn bestemming. Eenmaal aangekomen in het hostel heb ik mijn spullen een plekje gegeven. Samen met een meisje dat ik ontmoet had in de bus ging ik naar het strand. Dit was 10 minuten lopen vanaf het hostel. Komen we bij het strand aan... strand gesloten! Er is een storm in Fiji geweest en die komt nu over naar Australië. De golven zijn onwijs hoog en de stroming is niet normaal sterk. Te gevaarlijk om te zwemmen en als je op het strand gaat liggen is het meer een zandstraal die over je heen komt. We hebben een beetje rondgelopen, maar verder is er niet heel veel te beleven overdag. Het nachtleven, daar draait Surfers Paradise om. Dan maar terug naar het hostel en mijn kamer genoten wat leren kennen. Na de bbw met z'n alle spelletjes spelen onder het genot van een drankje. En dan hup het nachtleven in. Ja het klopt, het nachtleven in Surfers Paradise is gaaf! Het is leuk, gezellig en tja wat zal ik erover zeggen? Het bleef nog lang onrustig in Surfers Paradise:) De volgende dag was het strand nog steeds gesloten, de surfers heb ik dus gemist daar. Gevolg: Vanaf 1 uur drankjes drinken, zwemmen, spelletjes spelen. Kortom: Wachten tot het weer avond is en er een nieuwe stap avond aan komt. Dit keer was het een grote kroegentocht met 6 andere hostels. Hier had ik nog wel even willen blijven om het strand en vooral de surfers te zien.
De volgende morgen vertrok mijn bus alweer vroeg naar mijn volgende bestemming: Noosa

Met een tussenstop op Brisbane van 2 uur duurde het heel lang voordat we in Noosa waren. Gelukkig ontmoette ik een onwijs leuk Deens meisje in de bus, Ea, die had helemaal dezelfde route als ik en daar ben ik tot en met Cairns mee samen geweest. Samen met Ea en Thorben(een Duitse jongen die elke busrit hetzelfde had als ik) zijn we maar even gaan lunchen en gewacht tot we weer verder konden. Eenmaal uit de bus was het zoeken naar iemand die de weg wist. Nick wist waar het was en samen met hem zijn we allemaal naar het hostel gelopen.
Snel spullen op de kamer brengen en dan Noosa verkennen. Na een wandeling van 2 uur hebben we wat drankjes gehaald en zijn we met zijn 4e gaan eten. S'avonds met nog wat andere wat gedronken en toen was de dag alweer voorbij. De volgende dag zijn we naar het strand geweest. Na 2 seconden in het water kreeg ik over jeuk en kleine prikjes. Het waren geen kwallen maar kleine zeeluizen. Je kunt ze niet zien, maar wel goed voelen. Na een dagje vooral op het strand liggen was het weer tijd voor een leuk avondje. Met een groepje zijn we savonds naar het strand gelopen en hebben daar wat gedronken en gezellig gekletst.

Dinsdag 1 maart was het alweer tijd voor mijn volgende stop: Noosa Everglades. Weer gedag zeggen tegen de mensen die je niet meer gaat zien en dan hup de bus in. Het was verschrikkelijk hard aan het regenen en met de gedachten dat we in een tentje gingen slapen gingen we op pad. Diep de bossen in, over zandpaden, lekker heen en weer schudden, geen bereik en met een hele hoop regen kwamen we aan op het kamp. Spullen in de tent gooien en toen zijn we een kanotocht gaan doen. 6 km heen, dan een wandeling van 15 km en dan weer 6 km terug kanoën. Ik was mijn sneakers vergeten dus dat werd lopen op blote voeten of slippers. De omgeving waar we door heen gingen was prachtig! Eenmaal aangekomen op de bestemming begon de wandeling. Zo warm als het in Australië kan zijn, zo hard kan het ook ineens regenen. Binnen 2 minuten waren we van top tot teen drijf nat. De regen is niet meer opgehouden dus toen we eenmaal boven op de berg aankwamen was het uitzicht 1 zwarte lucht met wolken overal. Wel een hele gave zandvlakte, heel groot ook. Met mooi weer had dit uitzich vast prachtig geweest. Nu was het vooral heel koud en pijnlijk om de regen zo hard op je te hebben. Na 5 minuten zijn we weer begonnen met de tocht naar beneden. Eenmaal terug bij de kano's begon de zon weer te schijnen en dus kwamen we weer droog aan op het kamp.
Mijn plan was om de volgende ochtend de andere kan nog op te roeien, maar ik heb gefaald. Ik hoorde het regenen en bleef mooi in mijn tentje liggen:)

De volgende dag betekende ook: Vertrek naar een nieuwe bestemming. Afscheid genomen van Nick en door naar het volgende. Samen met Shane ging ik naar Rainbowbeach. Daar kwam ik ook Ea weer in het hostel tegen dus na een stevig ontbijt zijn we door Rainbowbeach gaan wandelen. Een hele wandeling op naar een nieuw uitzicht. Een prachtige zandvlakte met uitzicht over de zee en Rainbowbeach. S'avonds kregen we een brieving over Fraser Island. Daar ging ik de volgende morgen heen en dat was echt geweldig! Met 8 fantastische mensen in een auto richting Fraser Island. Daar sliepen we 2 nachten in een tent, op de grond. Echt heel avontuurlijk, maar vooral heel slecht voor je rug. Met een top gids zijn we overal op Fraser Island geweest. Een champagne pool, bergen, verschillende lake plaatsen en als hoogtepunt: Lake McKenzie! Een wit stuk strand en helderblauw water! Tegen het eind van de middag gingen we terug naar het kamp waar je dan met je groep ging koken. Onze auto zat vol met leuke mensen en verschillende landen. Zo hadden we er 2 uit Zweden, 2 uit Zwitersland, 1 uit Italië, 1 uit Engeland en ik dan uit Nederland. Een ware partycar hadden we, de DJ voorin en feesten maar. De tweede dag hebben we 1,5 uur gepraat over wat we eten voor ontbijt, lunch en avondeten. Ook scholen zijn zo verschillend per land, wel een unifor of niet, basisschool en middelbareschool in 1, geen niveaus zoals wij dat hebben en zo zijn er nog veel meer verschillen. S'avonds was het 1 groot feest met alle 8 de karren. Het ging door tot in de late uurtjes om vervolgens weer vroeg op te staan voor de volgende dag. Fraser is wel 1 van de gaafste dingen in mijn reis.

Op zondag 6 maart vertrok ik naar Airlie beach met weer een overnight bus. Weer een rit van zo'n 14 uur. Het hostel wat ik hier had was een soort 50+ hostel. Iedereen in mijn kamer was ouder dan mijn eigen ouders. Misschien wel eens goed om 1 nachtje slaap in te halen. Gelukkig zat het hostel met al mijn vrienden, want ja je bent hier vrienden als je 1 dag samen optrekt, niet heel ver bij mij vandaan. We zijn naar de lagoon gegaan en hebben daar wat gezeten. S'avonds hebben we wat drankjes gedronken in de stad en toen redelijk optijd gaan slapen. Op 8 maart ging ik naar de Whitsundays. 3 dagen op een partyboot langs verschillende plekken. Shane en Murat, mijn maatjes van Fraser Island, zaten ook op de boot dus dat was heel gezellig. De eerste dag was vooral heel veel chillen en iedereen een beetje leren kennen. Duiken van de boot af, van de glijbaan enin het bubbelbad op het dek. Af en toe een bui over ons heen, maar dat kon de pret niet drukken. Iedereen had het luk en onder het genot van een drankje hebben we de eerste avond doorgebracht. De volgende morgen werden we weer vroeg gewekt voor het ontbijt. Wat zo fijn is aan de all inclusive tours... Normaal eten en even geen standaart backpackers eten. Na het ontbijt gingen we door naar het volgende eilandje, waar we hebben gesnorkelt. Toen ik hettegen gaf dat ik er klaar mee was en zat te wachten om terug te gaan, zei iemand van de crew: Kijk een schildpad onder je! Ga terug het water in. Voordat ik antwoord kon geven lag ik alweer in het water met een grote schildpad op 20 centrimeter afstand. Wat baalde ik op dat moment dat ik geen gopro had, maar wat is het gaaf om zulke beesten gewoon in het wild te zien. We zijnnog naareen prachtig strand gegaan. Ook weer heel mooi blauw, helder water.Het uitzicht is prachtig met mooie bergen, de zee, het strand engelukkig de blauwe lucht!
S'avonds was het de bedoeling dat je je kleren ruilde met een jongen en de jongens met de meiden. Dat gaf vooral bij de mannen een leuk gezicht in de korte rokjes, jumpsuits en hele korte topjes. Met z'n alle speelde we een spel en het feest was begonnen. Hoe later het werd, hoe meer vissen er rond onze boot zwommen. Hele grote vissen die lijken op haaien en de kleine visjes zo voor onze neus opaten. De volgende en laatste dag was het onwijs mooi weer. We gingen nognaar een ander eiland om te snorkelen,van de boot af te springen en te glijden.Tegen 1 uur waren we weer terug in Airlie beach waar wes'avonds een te gekke afterparty hebben gehad met zijn alle. Het is te gekhoe een groep van 54verschillende mensen, uitverschillende landen en met verschillende culturen zo goed met elkaar om gaat.Het waren geweldige dagen en ook nu was het weer afscheid nemenvan een hele hoop leuke mensen. Dat is toch wel het minst leukevanhet reizen. Jeontmoet elke keerhele leuke mensen, maar na2 of 3 dagen moet je weer afscheid nemen.
Gelukkig zijn er ook een hoop mensen die dezelfde route doen en die je dan ergens weer tegengaat komen.

Danzit ik alweer op 11 maart als ik vertrek uit Airlie beach.Detijd vliegt voorbij als je het naar je zin hebt. Mijn volgende stop isMagnetic Island. Eerst met de bus naar Townsville en toen met de ferry naarMagnetic. Onze bus was voor de verandering te laat. 1,5 uur later dan gepland vertrokken we dan eindelijk, zonder airco, lekker zwetendmet een volle bus naarTownsville.
Het was tegenhet eind van de dag en samen met Devon, die heb ik al ontmoet op Fraser, ben ik boodschappen gaan doen. Aangezien het een eiland is, is alles nog duurder dan normaal. We besloten om gelijk maar boodschappenvoor 3 dagen te halen.We kwamen alsnel tot de conclusie dat wij rijst anders koken dan in New York. En de groenten enrijst door elkaar heen mixen dat vond ze al helemaalgek.Volgens haarhoor je alles apart te eten en het niet te mixen. Cultuurverschilletje? Maakt niet uit, zo leer je weervan een andere cultuur, wat ik onwijs leuk vind! De volgende morgen gingen we samen naar de Koala Kuddle. Met een klein groepje gingen we langs allerlei dieren. Onze gids vertelde daar dan wat over en wij mochten daarna alle dieren vast houden. Een mini krokodil, vogels, een slang, een schildpad en natuurlijk de koala! Na onze tocht gingen wij als 2 blije meiden terug naar onze kamer. Daar kwamen we Jorden, Alexander en Mathiasen Katietegen,de jongenszaten bij mij op de boot bij de whitsundays. Deze 3 gasten zijn echt geweldig, helemaal gestoord maar onwijs gezellig. Zij hadden een auto gehuurd en we mochten achterin springen. Eerst hebben weeen wandelinggedaan. Daarbij kwamen we koala's in het wild tegen. Dat is toch ook leuk om zo te zien. Devon vond een koala in een boom, toen we verder liepen zagen we in een andere boom een moeder met een baby koala zitten. Onwijs schattig!! Daarna zijn we doorgereden naar een plek waar walibi's zijn. Die kon je voeren en als je geluk had ook aaien. Helaas zat ook Magnetic Island er toen al weer op. De volgende dag zou mijn bus vertrekken naar Cairns.

Zondag avond laat kwam ik eindelijk aan in Cairns. In het hostel waren een aantal mensen die ik al kende dus dat was vast lekker. Tot ik wilde inchecken en een kat zag.. Met een allergie voor katten en een kat die op de kamers kan komen was dat niet zo'n succes. De mensen in het hostel waren heel behulpzaam en binnen 10 minuten werd ik opgehaald en naar het hostel 5 minuten verder gebracht. Het zag er prima uit en gelukkig zat er op mijn kamer een meisje die ik heb leren kennen in Airlie beach. Nog even gezellig kletsen en toen snel gaan slapen. De volgende morgen vertrok ik om 7 uur richting de boot voor een dagje duiken. Onwijs gaaf, maar stiekem ook wel spannend. Het was een onwijs gezellig groep en iedereen praatte een beetje met iedereen. Al snel kregen we de duik instructies en was de eerste groep aan de beurt. Ik zat in groep 4 dus ik ging eerst op een mini boot tochtje waarbj je door de vloer heen kon kijken. De gids vertelde dan alles over het vissoort, schildpadden, haaien en dolfijnen. Toen was het mijn beurt om te duiken. De eerste paar minuten is het heel gek om te ademen, maar daarna heb ik alleen maar genoten van wat er om me heen gebeurde. En ja, ik heb nemo gespot hoor:) Dit wil ik zeker nog eens over doen!!
S'avonds ben ik uit geweest in het party hostel gilligan's. Cairns is voor vele het einde van de trip en het was dus 1 grote reünie. Onwijs gezellig om iedereen nog even te zien.
De volgende ochtend was het alweer vroeg dan. Om half 8 werden Sophia, een fantastisch Duits meisje, en ik opgehaald om een dagje naar de watervallen te gaan. Onze gids was zo gek als een deur, maar ze maakte er wel een leuk feestje van. De eerste waterval was onwijs koud, maar met het zonnetje erbij ging het wel. Van een rots afspringen zo het diepe water in met om je heen allemaal natuur. Daarna reden we door naar een ander gebied waar we van de rotsen af konden glijden. Als een kind zo blij hebben we 1,5 uur lang alleen maar gegleden. Toen weer terug in het busje en door naar het volgende. De koudste maar bekendste waterval: Millaa Millaa falls! Het was echt onwijs koud, maar we konden niet weg gaan zonder de bekende "ik gooi mijn haar naar achter"foto te maken natuurlijk! Het zag er bij ons alleen niet zo soepel uit als in de film... Als laatste gingen we door naar het warmste water van de dag. En dat was echt heel lekker om in af te sluiten en een stukje te zwemmen. Er was een boom waaruit je kon springen van 4 meter hoogte. Dat moest natuurlijk nog even gedaan worden. Moe, maar voldaan reden we weer terug naar Cairns waar het feest in de auto al begon. In het hostel snel even douchen en toen mijn laatste avond gevierd in Gilligan's.

Mijn trip zat erop. Ik heb een hostel geboekt in Kings Cross om de laatste 4 nachten door te brengen. Even helemaal bijkomen en vooral bijslapen, dat was mijn plan. Was ja... De dag erna was ik rustig mijn was aan het doen toen een aantal jongens zeiden dat ik wat moest komen drinken. Dat leek me geen goed plan met de afgelopen 3 weken en de drankjes die daarbij kwamen kijken. Toen hij zei dat het een feestdag was antwoorde ik nog: In Australië is het elke dag van de week feest! Hij vertelde dat het St. Patricksday is, dat is een nationale feestdag in Ierland zoals wij kingsday hebben. Voor ik het wist stonden we in de kroeg met een groene bloem op mn gezicht en een mooi pet St Patricksday te vieren.
De volgende dag hebben we met z'n alle een rustig dagje gehouden. Wel nog heel cultureel naar het art museum geweest en gewandelt naar de stad.S'avonds de stad maar weer eens op te zoeken.
Vrijdag eindelijk weer bijgekletst met Iris. Haar au pair tijd zit erop en de mijne gaat bijna van start. Zaterdag ben ik dan eindelijk naar het bekende Bondi Beach gegaan. Daar kwam Eva ook naar toe en we hebben gezellig bijgekletst. Met als slot: Cadeautjes van het thuisfront!!! Dat is toch leuk om je reis te eindigen. Zaterdag avond nog een avond uit geweest met de mensen van het hostel en zondag was het eindelijk zover: IK GING NAAR MIJN NIEUWE FAMILIE!!!

Over mijn nieuwe familie heb ik al verteld. Al zijn er nog wel leuke dingetjes om te vertellen. Elke dag na het eten gaan ze dansen. Niet op kindermuziek, nee gewoon op de top40 van nu!

Sorry voor het lange verhaal. Ik hoop dat jullie nu een beetje een beeld hebben van mijn reis:)

Liefs,
Laura

It is a match!!!:)

Om te beginnen... Sorry voor de lange afwezigheid. Ik heb 3,5 week onwijs genoten van een reis door de Oost kust en ik had mijn laptop niet mee. Vandaar dat er nu 2 blogs aankomen. 1 over de tijd voor mijn reis en 1 over mijn gehele reis:)

In mijn vorige blog vertelde ik dat ik heb besloten om mijn gastgezin te verlaten. De dagen die volgden ging eigenlijk alles normaal en het contact met de kids werd leuker. Misschien doordat er bij mij een hele last van mijn schouders af was gevallen. Alison gaf me veel meer vrije tijd, dat vond ik niet heel erg aangeien het heerlijk strand weer was.

Zaterdag morgen vroeg was het dan eindelijk zo ver. Samen met de meiden naar Anna Bay om op surf kamp te gaan! Ik kan Australië volgend jaar natuurlijk niet verlaten zonder dat ik kan surfen! :) Zo vertrokken we in alle vroegte naar Umina beach. Daar hebben we eerst 4 uur surfles gehad.
Het zal je vast niet verbazen, maar door een oude enkel blessure kon ik het natuurlijk niet op de normale manier doen. Met een andere techniek lukte het gelukkig wel. Met veel vallen, wachten en blijven proberen lukte het steeds beter! En dat voelt dan wel heel gaaf!!
Daarna zijn we doorgereden naar Anna Bay. In een hostel midden in een bus hadden we met zijn 6e een eigen kabine. Na het indelen van de kamer zijn we op het grasveld gaan zitten. Daar zat een kangoeroe keihard te chillen. Na wat selfies begon de bbq.
Met gezellig wat drankjes zijn we naar het strand gegaan. De volgende ochtend was het tijd om rustig aan te doen en hebben we op het strand gezeten. Aan het eind van de middag hebben we een dolfijnen tour gedaan. 2 uur lang heb ik met een grote lach op m'n gezicht op de boot gezeten. Heel gaaf om die beesten zo in het water te zien!
Eind van de middag een lange busreis terug en tegen 8 uur was ik weer terug in Mosman.
Eenmaal thuis de ergste dag tot zo ver in Australië. Ik kwam aan op mijn kamer en zag dat mijn lakens anders lagen dan toen ik weg ging. Toen ik Alison belde vertelde ze mij dat haar vader in mijn bed had geslapen. Nou is dat niet erg, maar de lakens waren niet verschoond, al mijn spullen lagen nog in de kamer en mijn pyjama nog gewoon in bed. Met de gedachten dat ik toch nog maar een week zou blijven heb ik het gelaten.
Tot Alison, Chris en haar vader dronken thuis waren en keihard muziek begonnen te draaien. Na een uur ben ik naar boven gelopen om te vragen of de muziek iets zachter mocht aangezien ik probeerde te slapen. Het vervolg: Ik werd uitgelachen in mijn gezicht en de muziek werd harder gezet. Dit gebeurde tot 2 keer toe. Om half 12 was hun feest nog steeds bezig. Toen ik het huis verliet stond Alison voor het raam te lachen. Dit was voor mij de druppel. In dat huis wilde ik geen dag langer blijven. De volgende ochend heb ik gelijk mijn spullen gepakt. Alison kwam nog naar beneden om te vragen of ik weg ging. Toen ik haar vertelde dat ik haar gedrag respectloos vond gister avond zei ze: Gisteravond? Wat was er gister avond? Na een minder fijn gesprek ben ik naar de trein gegaan en kon ik gelukkig bij mijn nieuwe familie terecht.

Jaaaaa een nieuwe familie! Het is een match. Ik zou gaan zorgen voor een tweeling van 9 maanden. Mijn hostmom was zo lief om me bij hun in huis te nemen voor een nachtje. Nadat ik mijn spullen heb neergezet ben ik terug gegaan naar het centrum om een reis te boeken. Mijn nieuwe familie gaat nog op vakantie dus ik had 3,5 week om wat te doen. Al snel werd me duidelijk dat het de Oost kust ging worden. Op dinsdag mijn trip geboekt en op donderdag avond vertrok ik al. Na 1 nacht bij mijn gastgezin heb ik een backpack gekocht, die gevuld en toen ben ik naar een hostel in Sydney gegaan. Dit hostel had meer wat weg van een verslavings kliniek dan van een hostel maar goed. Het was voor 2 nachten en dan begon mijn trip. Over mijn gehele reis vertel ik jullie in een aparte blog! Dan hebben jullie een idee bij de foto's:)

Op 20 maart kwam ik aan bij mijn gastgezin. Het gezin bestaat uit Paul, Paula, Snow en Florence. Paula en Paul zijn net 2 weken getrouwd en Snow en Florence zijn een tweeling en nu net 10 maandenen. Ze wonen in Cronella, dit is 50 minuten met de trein van het centrum van Sydney. Het is een gezellig stukje met aan alle kanten strand. Ze haalde me op van het stationen toen ik op mijn kamer kwam stonden mijn andere spullen er al. Op bed stond een tasje met wat nootjes, een boekje over Australië, een kaart van Sydney en een kaart van Cronella. Dat was een super aankomst. Na mijn hostel leven had ik het gevoel dat ik in een 5 sterren hotel aan kwam. Even met de meiden spelen en toen lekker gegeten met zijn 3e. Maandag was mijn eerste werkdag. Het is onwijs leuk, de meiden zijn geweldig. Heel vrolijk en vol energie. Mijn gastouders zijn echt fantastisch! Ik ben hier echt om Paula te helpen. Ik voel me erg welkom en heb het erg naar m'n zin. Ik kijk uit naar de komende maanden.

Morgen komt het verhaal over mijn reis! Nu is het tijd om te slapen en al mijn slaap van de afgelopen weken in te halen.

Liefs,
Laura

Vrienden, carnaval en helaas een nieuwe zoektocht

Sorry, sorry, sorry dat het zo lang heeft geduurd voordat ik een nieuwe blog heb geschreven.

In de afgelopen 2 weken is er een hele hoop gebeurt. De tijd vliegt, het is hier fantastisch en natuurlijk is het bijna elke dag heerlijk weer.

Na mijn vorige blog begon mijn eerste werkweek alleen. Vanaf dag 1 was het duidelijk dat het niet makkelijk ging worden. De 3 meiden hebben alle 3 een big attitude, dus dat is een hele klus.
Op maandag is het de dag van de schoonmaak. Alle bedden moeten worden verschoond, het hele huis stofzuigen en moppen, alles wassen, opvouwen en weer terug in de juiste kasten leggen. Ik ben verantwoordelijk voor de was van het hele huis. Ik kreeg al gelijk medelijden met mama, want hier gooien ze echt alles veel te snel in de was. Waar thuis de meeste was van mij, is hier de minste was van mezelf.
Op dinsdag hoef ik alleen in de ochtend te werken. De kids klaarmaken voor school, lunch boxen en groente en fruit klaarmaken. Als de kinderen naar school zijn ben ik tot donderdag middag vrij. Dit is echt heel lekker en ik ben dan ook vooral op het strand te vinden.
De meiden die ik bij de meet & greet heb ontmoet zie ik veel en we doen vaak leuke dingen. Sabine woont heel dicht bij mij en als we vrij zijn gaan we vaak even naar het strand.
Ondertussen weet ik de weg een beetje en hoef ik mijn maat, google maps, niet de hele tijd meer te gebruiken.

Over maten gesproken... Ik heb nog nooit zoveel vrienden gemaakt als hier. Als je elkaar 1 keer ziet ben je gelijk vrienden of maten. Ideaal natuurlijk en als je iemand niet leuk vind, dan laat je niks meer van je horen en is het ook prima.

Donderdag middag haal ik de kinderen op uit school, dan eten zij wat en ik ga koken. Na het eten gaan ze douchen en naar bed. Echt tijd om nog even te spelen hebben ze hier niet.
Hier thuis hebben ze alleen op vrijdag en soms in het weekend tijd om te spelen met vriendinnetjes. Heel anders dan dat wij dat gewend zijn als kind. Op vrijdag en zaterdag werk ik een ochtendje en verder ben ik vrij. Ik heb dus eigenlijk niks te klagen over mijn werktijden.

Met een bewolkde dag wilde we toch wat doen. We kochten een ticket voor sealife en gingen op pad. Onze maat, de ferry, bracht ons keurig waar we heen moesten. Een rondje sealife en daarna was het overal happy hour! Cockails voor 5 dollar jeeuj! We waren lekker opweg en zijn nog wat drankjes wezen drinken in Manly. Voor het stappen kan je beter in Nederland blijven, want dat valt hier een beetje tegen.

Terwijl in Nederland bijna iedereen carvnaval aan het vieren was, maakte wij ons eigen carnavalsfeest. Eerst even eten bij Steffie en daarna door naar het feest. Jawel, een Nederlands feest. Zo hebben we toch nog 1 avond carnaval kunnen vieren.

Het was weer maandag en dat betekent een nieuwe werkweek.. Helaas zijn de kids en het gezin niet wat ik ervan verwacht had. De twijfels om te blijven het werden met de dag groteren het plezier in het werken met kinderen met de dag minder. In een gesprek over het respect hebben dacht ik dat er wel wat zou veranderen. Dit in combinatie met afspraken die niet worden nagekomen en het niet hebben van een familie gevoel maakte het extra lastig om het plezier thuis te houden.
In overleg met de organisatie ben ik het gesprek met mijn hostmom aangegaan. Die gaf als antwoord: Als je die taken niet wilt doen, dan kan je niet voor deze familie werken. Denk maar over wat je zelf wilt en dan hebben we het er maandag over. Ik heb het hele weekend met de meiden hier erover gepraat, maar ook mijn familie en vrienden thuis. Aangezien ik hier toch voor mezelf ben heb ik het besluit genomen om weg te gaan en op zoek te gaan naar een nieuwe familie.

De zoektocht begint dus weer opnieuw! De familie van Iris zoekt nog een au pair, dus daar ga ik morgen even langs. Een ander meisje wist ook nog een familie dus daar hoop ik ook snel in contact mee te komen. Mijn profiel staat weer online dus ik ben terug bij af. De komende 2 weken kan ik nog hier blijven en werk ik ook nog gewoon. Zodra ik een nieuw gezin heb zal ik het huis verlaten. Heel jammer, maar voor mijzelf de juiste beslissing.

Verder is er hier echt niks te klagen hoor! Leuke mensen, prachtig land en heeeel lekker weer. Ik wil jullie niet jaloers maken, maar gister was het 36 graden :) Deze week dus hard opzoek naar een nieuwe familie en dan het weekend met de meiden op surf kamp!!

Volgende week zal ik weer een blog schrijven over mijn verdere avontuur:)

Liefs,
Laura

Afscheid, vliegen en de eerste dagen

Eindelijk ben ik er dan. Aan de andere kant van de wereld, in het zonnige Australië. Na een super weekend vorige week met lieve vrienden en familie moest ik toch echt mijn koffer gaan pakken.

En toen was het dinsdag eindelijk zo ver. Om half 7 had het uitzwaai commite zich verzameld bij ons thuis. Koffers inladen en hup, daar ging ik dan, opweg naar schiphol.
Denice vroeg nog in de auto: Komen er nog meer mensen naar schiphol? Waarop ik zei: Nee, ik geloof het niet, tenzij die meiden weer iets geks uithalen. En ja hoor, ineens stonden mijn lieve vriendinnetjes achter me om gedag te zeggen!
We zijn met z'n alle koffie gaan drinken en toen kwam het aller lastigste.... Afscheid nemen..
Tranen, knuffels, een lach en hele lieve woorden.
Toen in eindelijk het vliegtuig in mocht had ik heerlijk 3 stoelen voor mij alleen tot Abu Dabhi. De vlucht ging gelukkig erg snel. 2 films en een aflevering flikken maastricht en toen gingen we al bijna landen. Eenmaal in Abu Dabhi moest ik naar gate 61 dus toen ik daar aan kwam kon ik al na 20 minuten het vliegtuig weer in.
Met een vlucht van 14 uur voor de boeg zat ik gelukkde bij het raam en had ik weer 2 stoelen voor mij alleen. Een boek, wat films en wat slaap af toe en voor je het weet land je gewoon in Sydney!! Ik werd opgehaald door Alison, zij is mijn hostmom.
Rond half 9 kwam ik aan bij het huis. De kinderen lagen al te slapen dus die zou ik de volgende morgen pas zien. Eva, de au pair voor mij, en Chris, de vriend van Alison, waren thuis. Even wat drinken en toen heeft Eva mij de beneden verdieping laten zien. Die verdieping heb ik zo goed als voor mij alleen. Ik ben gaan douchen en daarna snel gaan slapen. De volgende morgen ging de wekker gewoon om half 6.

Donderdag morgen ontmoette ik de meiden voor de eerste keer. Zoë van 9, Emilia van 7 en Harriët van 4. Ik heb Eva geholpen voor zover dat kon en zij heeft mij de afgelopen dagen verteld wat er allemaal moet gebeuren voor de kinderen en het huis.
De zomervakantie is hier net voorbij dus donderdag was de 1e schooldag na de vakantie. Ik bracht de kinderen met Alison samen naar school. De kinderen dragen hier allemaal een uniform, ik wist niet dat ze dat nog ergens hadden. Daarna hebben we Harriët naar een gastgezin gebracht. Je hoeft hier namelijk pas naar school als je 5 bent.
De meiden waren op school dus Eva en ik hadden vrije tijd. De eerste dagen staan vooral in het teken van de zakelijke dingen regelen. Zo hebben we een buskaart gehaald en boodschappen gedaan. Het groente en fruit zit hier gescheiden van de supermarkt dus je moet 2 winkels in om een maaltijd te kunnen maken.
Om 3 uur is de school uit en moesten we de kinderen halen. De weg naar school toe is makkelijk te lopen, het gaat namelijk berg afwaards. Terug duurt dus een stuk langer en je beenspieren worden goed getraind hier. De kinderen hadden geen activiteiten dus we hebben wat gespeeld en gegeten.
De meiden zijn stuk voor stuk hele lieve meiden. Zodra ze bij elkaar zijn proberen ze elkaar te treiteren en boos te maken dus je bent er gratis politie agent bij. Ook als het bedtijd is. 100x naar beneden komen en bij elkaar in bed kruipen komt elke avond voor. Bij elkaar slapen kan ook makkelijk want alle kids hebben een kingsize bed!

Vrijdag hoevde we alleen van 6:15 tot 9 te werken. Daarna hadden we al weekend. De kinderne zijn dit hele weekend bij hun vader. Dus ben ik samen met Eva naar Sydney gegaan. Eerst met de bus en daarna met de trein. In de bus zitten veel mensen met hun telefoon om google maps bij te houden. De bus geeft niet aan welke halte het is dus dat moet je zelf weten. Google maps is hier je grootste vriend om ergens te komen. Ik ging in Sydney naar een meet & greet voor au pairs. Daar waren een aantal leuke meiden die ook nog eens in de buurt wonen. We wilde nog wat rondlopen, maar zo warm het hier kan zijn, zo hard kan het ineens regenen! Dan komt het ook met bakken uit de hemel! Snel rennen naar de bus en terug naar huis. We hebben lekker gekookt en savonds gewoon thuis gechilld.

De dagen vliegen hier echt voorbij. Het was alweer zaterdag en het zou heerlijk weer worden. Ik was al vroeg wakker dus heb even geskyped met de jarige Renske en daarna nog even met Anna. Heel gek dat ik zover bij iedereen vandaan zit. Na het ontbijt hebben we de bus naar Manly gepakt. Fietsen zit er hier niet in, dus je moet alles met de bus, trein, auto of vliegtuig doen. Op manly beach hebben we heerlijk op het strand gelegen en in de zee gezwommen. Totaal verbrand kwam ik weer thuis. Hier moet je wel 100 keer insmeren, daar heb ik gelijk van geleerd!
'S avonds ben ik met Iris, die ik al ken vanuit Nederland, een hapje wezen eten. Daarna via de toeristische route naar het Opera House. Wauw, dat is echt een prachtig gebouw. In de opera bar hebben we drankjes gedronken. Iedereen is hier zo vrolijk, ze komen bij je zitten en willen graag weten wat je komt doen en hoe lang je blijft. Na een erg gezellig avond moe, maar voldaan weer terug naar huis.

Vandaag is de laatste dag dat Eva hier is. Zij is zojuist vertrokken naar een ander gezin. Vanaf nu moet ik het echt alleen doen. Vanavond komen de kinderen weer thuis en vanaf morgen begint het leven met huiswerk, sport en muziek weer. Ik ben stiekem wel een beetje zenuwachtig, maar ik heb er onwijs veel zin in.

Nu zijn jullie weer helemaal bij! Ik zal wat foto's toevoegen die ik tot nu toe heb. Sorry ik heb er nog niet zo veel gemaakt!